Pół mózgu

Dziewiątego lutego 2002 w międzynarodowym czasopiśmie medycznym Lancet opisano historię siedmioletniej dziewczynki, której w wieku trzech lat operacyjnie usunięto lewą półkulę mózgu. Operację przeprowadzono, by usunąć przewlekłe zapalenie mózgu zagrażające śmiercią, z towarzyszącymi niekontrolowanymi atakami padaczki. Dziecko nie ma lewej półkuli mózgowej, odpowiedzialnej za mowę. Można było oczekiwać bardzo poważnego połowicznego upośledzenia ruchu i braku komunikowania się za pomocą mowy. Niezwykłość tego przypadku polega na tym, że siedmioletnie dziecko jest prawie całkowicie normalne i posługuje się płynnie nie jednym, a dwoma językami.

Przykład ten pokazuje, w sposób robiący większe wrażenie niż setki innych przykładów, jak plastyczny i zdolny do przystosowywania się jest ludzki mózg. Najwyraźniej dziewczynce wystarcza połowa mózgu. Mózg dziecka nauczył się kompensować brak drugiej półkuli. Jeśli coś takiego jest możliwe, to teoretycznie każdy, kto ma cały mózg, powinien być zdolny do rekordowych dokonań. I jest do tego zdolny – ale tylko, gdy w odpowiedni sposób się swoim mózgiem posługuje. I tutaj pojawiają się kłopoty, wynikające nie ze złej woli, ale z braku wiedzy. Ta książka ma pomóc. Jest napisana w równym stopniu dla uczących się, jak i dla uczących innych.